کتاب صوتی کشکول شیخ بهایی

کشکول شیخ بهایی کتابی طنز گونه از شیخ بهایی است که شامل شعرها و نثرهای مورد علاقه او است. برخی از این شعرها و نثرها از خود شخ بهایی و برخی دیگر نیز گردآوری شده توسط شیخ بهایی از دیوان‌ها و کتاب‌های مورد علاقه‌اش هستند.

کشکول شیخ بهایی

مطالب این کتاب، مضامین دینی، تاریخی، ادبی، ریاضی و نجومی دارند. تمامی مطالب با صدایی زیبا در فایل صوتی در اختیار شما عزیزان قرار گرفته است که زیر یک نمونه از آن قرار گرفت است.

این مطالب اغلب بی‌ هیچ نظم خاصی به دنبال هم آمده‌اند. با این حال این اثر بیش از سایر تالیفات شیخ بهایی خواننده را به ضمیر فکری شیخ بهایی نزدیک می‌کند.

در بخشی از این کتاب آمده است :

«چون سنه‌ام تنگی گرفت. ردا و نعلین پوشیدم و پس از نماز عصر، عازم خانه ابوجعفر شدم. چون به در خانه‌اش رسیدم و اجازه ورود خواستم، خادمش بیرون آمد و گفت: چه می‌خواهی؟ گفتم: سلام مرا به آن بزرگوار برسان! گفت: به نماز ایستاده است. بر در خانه‌اش نشستم. زمان زیادی نگذشت که خادم بیرون آمد و گفت: خدا تو را برکت دهاد! درون آی! داخل شدم و بر او سلام کردم و پاسخ سلام مرا باز داد. و گفت: خدای بر تو ببخشاید! بنشین! زمانی سر به زیر انداخته بود. گفت: کنیه‌ات چیست؟ گفتم: عبدالله. گفت: خدا کنیه‌ات را برایت نگه دارد! و به تو توفیق دهد! ای عبدالله، چه می‌خواهی؟ با خود گفتم: اگر در زیارت کردن و سلام بر او و این دعا که در حق من کرد، بهره دیگر نبرده بودم، همین نیز در کمال زیادی بود. گفتم: از خدا خواسته‌ام تا بر دل تو اندازد که مرا از علم خویش بهره‌ای برسانی و امید دارم که خواهش مرا درباره عنایت تو پذیرفته باشد.

پس گفت: ابوعبدالله! دانش، به آموختن نیست. و همانا که آن، نوریست که از اراده خدا بر دل می‌تابد و او را هدایت می‌کند. اگر خواهی که دانش بیاموزی، نخست، در خاطر خویش حقیقت بندگی را طلب کن! و آموخته خویش را به کار دار! و از خدا بخواه، تا فراستی در تو ایجاد کند.»

کشکول چیست؟

کشکول در لغت به معنای کاسه‌ای است که درویشان به دوش می‌کشیدند و در اصطلاح به کتاب‌هایی که از مطالب پراکنده تشکیل شده‌اند، اطلاق می‌شود. بنابراین کشکول برابر با مجموعه، گلچین، منتخبات و جنگ است.

کشکول‌نویسی از دیرباز میان نویسندگان مرسوم بوده و بیشتر برای نگارش و گردآوری اشعار و متونی که مورد پسند نویسنده قرار می‌گرفته یا دلنوشته‌های آن‌ها یا خاطرات‌شان بدون هیچ نظم و اصولی به‌صورت پراکنده استفاده می‌شده است. خانقاه‌ها و مراکز دینی اصلی‌ترین مراکز تولید کشکول‌های ذوقی بوده‌اند.